اثبات رخداد های سبکی با استفاده از آمار استنباطی (مطالعة موردی: تشبیهات حروفی در سبک عراقی)

سبک­شناسی با مطالعة بسامد­ها سر و کار دارد؛ از همین رو، به کارگیری تحلیل­های آماری در ارزیابی­های سبک­شناسانه بسیار سودمند است. از آنجا که آمارهای توصیفی، همیشه نمی­توانند نوسان­های سبکی را توضیح دهند، استفاده از روش­های آمار­ استنباطی از دقّت علمی بالایی در ارزیابی پدیدار­های سبکی برخوردار خواهد بود. سبک­سنجی، اصطلاحی است که برای پژوهش­های سبک­شناسانة مرتبط با رایانه وضع شده است. در مقالة حاضر، نگارنده می­کوشد رابطة میان فشردگی زاویة ساختمان تشبیه در شعر سبک عراقی را با بسامد انواع تشبیهات حروفی از لحاظ ساختمان در دیوان شاعران این سبک با توجّه به گذار زمان، ارزیابی کند. از همین رو، با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون در نرم­افزار رایانه­ای spss به تحلیل استنباطی آمار­ها می­پردازد. با توجّه به نتایج کمّی برآمده از نرم­افزار spss که گویای ضریب همبستگی570/. و سطح معناداری 004/. در تبیین رابطة میان متغیّر­ها (فشردگی زاویة تشبیه و بسامد تشبیهات حروفی) است و مقایسة این اعداد با شاخص­های تعریف شده برای ضریب همبستگی (دامنة میان 1+ و 1ـ) و سطح معناداری (کوچک­تر از 01/. تا 05/.)، رابطة مثبت و مستقیم میان متغیّرها تأیید می­شود؛ به زبان  سبک­شناسی، یعنی فشرده­تر شدن زاویة تشبیه و خیالی­تر شدن آن در شعر سبک عراقی به معنای افزایش بسامد تشبیهات حروفی دارای ساختمان بسته­تر و خیالی­تر بوده و این رخداد سبکی از هنجار­های مسلّط بر سبک دوره پیروی کرده است.